Gezocht: Scholen om het interactieve boek: „Creatief met DigiTaal - maak je eigen film” uit te proberen.

Het uitgangspunt van Creatief met DigiTaal is dat leerlingen een eigen geschreven tekst omzetten in een creatief product. In het deel: „Maak je eigen film” starten de leerlingen met een foto als inspiratiebron. Door het uitvoeren van de diverse opdrachten in het boek leren zij hun hoofdpersonage beter kennen en ontstaat langzaamaan een deel van een verhaal dat ze voor hun film gaan gebruiken. Daarnaast krijgen de leerlingen informatie over het effect van een aantal camerastanden en -bewegingen die zij kunnen gaan gebruiken in hun film.

Het boek bevat een aantal interactieve elementen zoals instructiefilmpjes, afvink takenlijst, quiz en uitleg van moeilijke woorden. Dit zorgt ervoor dat het project, in principe, zelfstandig uitgevoerd kan worden.

Om de bruikbaarheid van het boek te testen ben ik op zoek naar scholen die aan het werk willen met het boek. Het volgende is daarbij van belang:

• Het interactieve boek is bedoeld voor de hoogste groepen in het basisonderwijs. Ook inzet in de onderbouwgroepen van het voortgezet onderwijs zou een optie kunnen zijn.
• Het interactieve boek (gemaakt met iBooksauthor) kan alleen ingezet worden op de iPad en niet op andere tablets. De school moet zelf in het bezit zijn van iPads.
• Om de opdrachten in het boek uit te kunnen voeren zullen er een aantal apps, zowel gratis als betaald, moeten worden aangeschaft. (zie daarvoor de lijst: gebruikte apps)
• Van scholen die meedoen, wordt er verwacht dat zij het boek evalueren en mij van feedback voorzien, zodat het boek (daar waar nodig) kan worden aangepast.
• Scholen die meegedaan hebben aan de pilot krijgen het aangepaste (indien nodig) boek, als dank voor hun bijdrage.

Leerdoelen: Creatief met DigiTaal: Maak je eigen film

Leerdoelen: Creatief met DigiTaal: Maak je eigen film

Mochten er scholen geïnteresseerd zijn in het werken met het interactieve boek, laat me dit dan weten door een mailtje te sturen naar: creatiefmetdigitaal@gmail.com

Met de bezem erdoor...

Zomervakantie, een mooi moment om even terug te blikken op het afgelopen jaar en dan met name op het iPadproject: ‘Creatief met Digitaal’. Hoewel de leerlingen er te kort aan hebben gewerkt om echte conclusies over het project te kunnen trekken en ze er bovendien met veel plezier aan gewerkt hebben, zijn er toch een aantal aanpassingen nodig. Dus… even met die bezem erdoor!

Alweer een update!

NoteAnytime Oud

Updates… zucht. Voor persoonlijk iPad gebruik ben ik er vaak blij mee. Programma’s worden er over het algemeen beter door, met meer functies, maar voor het maken van foto- of filmhandleidingen is het een verschrikking. Nog maar net een filmpje klaar of er is alweer een update waardoor de uitleg niet meer (helemaal) klopt en je eigenlijk weer opnieuw kunt beginnen. Gelukkig zijn de leerlingen over het algemeen zeer vindingrijk en komen ze er toch wel uit, maar wanneer ook nog eens het icoontje wordt aangepast zoals dat bij NoteAnytime gebeurde, dan is een aanpassing echt wel nodig. Zonder die aanpassing kan ik nu al voorspellen dat de één na de ander bij de leerkracht gaat komen met de opmerking: ‘Ik kan het plaatje niet vinden.’ Niet handig als het juist de bedoeling is dat de leerlingen het project zo zelfstandig mogelijk uitvoeren. Veeg!

NoteAnytime Nieuw

Komt dat boek nog ooit af?

Mijn oorspronkelijke idee was om in het boek drie grote, creatieve opdrachten te verwerken. In de periode dat ik aan het boek gewerkt heb, heb ik slechts één van de drie grote opdrachten compleet afgemaakt, aangevuld met een introductiehoofdstuk, woordenlijst en leerkrachtenhandleiding. Er zijn heel wat uurtjes gaan zitten in het schrijven van teksten en het maken van filmpjes en fotohandleidingen Het boek bestaat nu al uit heel wat bladzijdes, maar het is nog steeds niet af. Best frustrerend. Toevoeging van nog twee hoofdstukken zorgt ervoor dat het boek (zelfs voor een e-book) veel te ‘dik’ wordt. De leerlingen hebben in vier maanden tijd het filmhoofdstuk niet eens afgekregen. Drie hoofdstukken in een jaar wordt een onhaalbare kaart. Dus… waarom niet het boek in drie boeken delen? Veeg, veeg!

Als we maar filmen!

Aan de basis van elke opdracht staat het schrijven van een verhaal. De eerste schrijfopdrachten verliepen goed, maar toen de kinderen eenmaal met filmen begonnen, werd er niet meer zo nauw gekeken naar de opdrachten en het verhaal dat de leerlingen hadden geschreven. Ze filmden er gewoon lekker op los. Nu is dat filmen natuurlijk ook ontzettend leuk, dat begrijp ik ook wel, maar met kortere, directere opdrachten is het waarschijnlijk mogelijk om de leerlingen beter te sturen. Dat betekent dus een aantal opdrachten verwijderen en er weer anderen aan toevoegen. Veeg, veeg, veeg!

Werk aan de winkel.

Er is dus nog wel wat werk aan de winkel om het eerste deel af te maken, al ben ik daarmee alweer aardig op weg. Over een kleine maand, schat ik, kunnen de leerlingen van Westwijzer aan de slag. Mochten er (basis)scholen zijn die interesse hebben in het boek en het boek uit willen proberen, houd dan deze blog en mijn twitteraccount: @manon_bell in de gaten.

Gastblog Niyazi

Zo nu en dan ook even een bijdrage van één van de leerlingen op dit Blog. In onderstaand verhaal de beschrijving van hoofdstuk 1 van het boek door Niyazi.

'Ik moet met Leontien samenwerken. De eerste dag moesten we een eigen muziekstuk maken. Dat was heel leuk. Je moest eerst een filmpje kijken en dan moesten we muziek maken op het programma Garage Band. Onze muziek was goed het ging op ritme.

Dag twee moesten we een filmpje maken. We mochten de hele school rond gaan. Eerst gingen we naar de gymzaal. Daar stelden we ons eigen voor. En toen gingen we naar groep een en lieten we de klas zien. Zo gingen we bijna alle klassen rond. Op het laatst gingen we naar de koffiekamer en toen riep juf Manon Bell ons,want het was tijd en we gingen naar huis.

De derde dag gingen we werken met het programma paper. Je moest een tekening maken. Wij hadden een kasteel gemaakt met een prinses. En toen moest iedereen elkaars tekeningen laten zien.'

Niyazi

Kill your darlings!

Soms heb je van die ideeën die in het begin prachtig lijken, maar uiteindelijk toch niet of minder goed werken. Elke schrijver, componist, film-, en theatermaker etc. zal dit kunnen beamen. Het idee doorzetten gaat meestal ten koste van het geheel en dus zit er maar één ding op: ‘Kill your darlings’. Het hoofdstuk ‘… en Twitter erover’ is daar een goed voorbeeld van.
Omdat de ondertitel van het boek: ‘Maak je eigen film, stripverhaal en hoorspel…en Twitter erover’ is, heb ik ervoor gekozen het werken met Twitter, in de volgorde die de ondertitel aangeeft, pas later in het boek te behandelen. In de praktijk gaan de leerlingen hier echter al, voordat ze aan de film etc. gaan werken, mee aan de slag. Het zou namelijk raar zijn als ze pas na de uitvoer van het project hierover gaan vertellen. Een tussenhoofdstuk vertelt de leerlingen dat ze eerst het Twitterhoofdstuk moeten bekijken voordat ze met hoofdstuk 2 verder kunnen gaan. Ik hoor het iedereen al denken: ‘Erg gekunsteld.’ en dat is het ook. En erg verwarrend bovendien. Leerlingen weten niet goed meer hoe ze door de hoofdstukken kunnen bladeren, waardoor Phil en ik steeds bij moeten springen. Weg zelfstandigheid. Ook de opdracht is wat aan de onduidelijke kant en ik zal dus het één en ander moeten herschrijven om het succesvol te maken. Alhoewel herschrijven… In de auto naar huis vraag ik me af waarom ik dit hoofdstuk eigenlijk heb toegevoegd. Ja, ik vind het belangrijk om kinderen met Social Media in aanraking te laten komen, maar nee, het Twitteren draagt niet bij aan het hoofddoel van het boek: Het leren schrijven van verhalen en deze bewerken tot een creatief product. Ik kan maar één conclusie trekken: Het Twitterhoofdstuk gaat eruit. Dit neemt overigens niet weg dat de leerlingen vrijdag enorm enthousiast aan het Twitteren waren en daar ook het één en ander van hebben opgestoken. Op de eerste plaats zijn ze met taal bezig geweest. Aan de Tweets zijn taalkundige eisen gesteld. Foutloos was de opdracht. Verder hebben ze nagedacht of ze wel of niet herkenbaar op een eventuele accountfoto willen staan en hebben ze ook kennisgemaakt met, dankzij eigen klasgenoten, de minder leuke kanten van Twitter. Voor ons meteen de gelegenheid om, vanuit de ‘praktijk’, nogmaals te bespreken wat de gedragscodes zijn voor het gebruik van Social Media.

P.S.: Mocht je de ervaringen van de leerlingen over het iPadproject willen volgen: @trouba8 is onze twitternaam.

En weer wat geleerd!

Over het algemeen ben ik best tevreden over updates die er voor diverse programma’s verschijnen, zeker wanneer er een nieuwe functie aan de app. wordt toegevoegd, behalve nu. Het heeft me namelijk nogal wat moeite gekost om de screencast van het programma Paper in te spreken. Bij het streamen van het beeld van mijn iPad naar mijn laptop, beginnen de ventilatoren een enorm kabaal te maken, waardoor het beter is eerst het beeld en dan pas het geluid op te nemen. Aangezien ik bij dit filmpje op sommige momenten wel erg snel door het programma blader, is de tekst lastig te timen, maar uiteindelijk is het mij gelukt. Ik natuurlijk blij, maar wat denk je… verschijnt er een update met een nieuwe functie. Een nieuw nog onaf boek is nu al verouderd. En daarmee heb ik meteen een eerste knelpunt te pakken van het maken van filmpjes over het werken met ICT programma’s. Het regelmatig verschijnen van updates die net een kleine wijziging brengen in het werken met het programma zorgt ervoor dat je eigenlijk weer opnieuw kunt beginnen. Ik besluit om het even zo te laten. De nieuwe tool in Paper schaf ik voorlopig nog niet aan voor school en meer is er niet veranderd… toch?

Een paar dagen voordat de leerlingen met het programma aan de slag gaan ontdek ik dat er minder kleuren in het palet zitten dan eerst. Meteen ontstaat de gedachte of dit dan nog wel het juiste programma is om te gebruiken of dat het zinvoller is een ander programma te gaan gebruiken. Gebrek aan tijd zorgt er echter voor dat ik niet anders kan dan de kinderen toch te laten werken met dit programma. Op hoop van zegen dan maar.

Tijdens het experimenteren met Paper hoor ik geen afkeurende geluiden van de kinderen. Kennelijk storen zij zich niet aan het minimale aantal kleuren dat gebruikt kan worden. Ik zie ook de mooiste en kleurrijkste? tekeningen verschijnen. Hoe dat kan zie ik als ik voorbij een leerling loop die op en neer aan het scrollen is tussen verschillende kleurenpaletjes. ‘Doe dat nog eens’, is mijn reactie en hop daar gaat ze weer. ‘Hé ik wist helemaal niet dat dat kon. Nu heb jij mij iets geleerd.’ Hoewel ze glimt van trotsheid is haar reactie: ‘O ik deed maar wat hoor.’ Even later loop ik langs een andere leerling die mij weer een ander trucje leert. Ik vind het geweldig, leerlingen die een juf iets leren. En het mag duidelijk zijn… Paper blijft en een nieuw filmpje gaat komen. Een filmpje dat, dankzij de leerlingen, weer klopt als een bus!